Sen ve ben/  yaratan ve yaratılan gibi / şimdi başlıyor/ sıradan olamamanın zevki

Acıyla Karşılaşmak 

Ekrem Özdemir

Hep bekledik birbirimizi 

yaratan ve yaratılanın beklediği gibi
insan mı acıyı yaratır, acı mı insanı?

Söz vermiştim
soru sormayacaktım
razıydım önüme çıkan uçurumlara
düşmeye hazırdım
düştüğüm yer yeni bir düşüncedir anladım

Sen ve ben
yılları aceleyle tükettik
kavuşmak için birbirimize
özledik yüzlerimizi
görmediğimiz taraflarımız vardı biliyorduk
akşamın tadını bilmiyorduk mesela
eve dönmenin bir yakarış olduğunu
uykunun ölüm tarafını öpmemiştik

Sen ve ben
geç kaldık birbirimize
bu yüzden telaşımız
bizi kim tanıştıracak
bize kim mekan olacaktı
kovulacağımızı bilsek de
bekleyiş son durağımız olacaktı

Ey acı! Tanıdıkça seveceksin beni
birbirimiz için yaratılmanın hüznü
birbirimiz için imkanlar denizi
seni çok bekledim geçti ömür
tutuyorum elinden
bırak bu korkak yürekleri

bir iğrenç Ankara akşamını

Ağustos'un Eylül'e bıraktığı gibi

hiç kimseyle paylaşma beni
sokma aramıza geçmişle geleceği
hadi gidelim
tanımak istiyorum seni

Sen ve ben
yaratan ve yaratılan gibi
şimdi başlıyor
sıradan olamamanın zevki

• Önceki
• Sonraki